Tante Nino gaat vertrekken van het Noordereiland. Maar blijft tegelijkertijd gewoon bestaan, omdat er een opvolger staat te trappelen om haar werk voort te zetten.
Nino Purtskhvanidze verhuisde in 1998 met echtgenoot Pieter Jan naar Nederland en ze vestigden zich in 2006 op het Noordereiland. Nino is van huis uit architect en kunstenaar, maar werkte ook in het theater als kostuum- en decorbouwer. Al snel bruiste haar hoofd van de ideeën wat ze hier allemaal zou kunnen doen. Toen Ria Mientjes haar manusje-van-alles-winkel op de hoek van de Prins Hendrikkade verliet, trok Nino erin en organiseerde daar allerlei kunstzinnige activiteiten zoals muziek, foto’s en films en gezamenlijk maaltijden. “Samen van kunst genieten en met elkaar om de tafel om te eten, heerlijk. Ik kook graag, met ingrediënten uit alle windstreken, maar met een Georgische touch”, glundert Nino.
“Toen het pand Ons Blok (waar nu het Hof aan de Hef staat) gesloopt ging worden, moesten we verkassen naar het huidige pand in de Van der Takstraat. Daar hebben we samen met Peter Bakker, Wim Wilbers en Ria Mientjes een fototentoonstelling gemaakt, met onder meer portretten van de bewoners en Ons Blok. Ria Mientjes heeft die expositie toen geopend, leuk.”
Podium voor jong talent
In de loop der jaren heeft Tante Nino met haar activiteiten grote bekendheid en een groot publiek bereikt. Veel jonge muzikanten, spoken word artiesten en studenten van Codarts van allerlei nationaliteiten vonden er een podium. “Het is zo leuk om met die jonge kunstenaars te werken. Ze voelden als familie, een beetje als mijn kinderen. Onze eigen kinderen zijn uitgewaaierd en wonen in het buitenland. Dan is het heerlijk om hier jonge mensen over de vloer te hebben, die hier kind aan huis zijn, kunsten beoefenen en hier samen eten met ons.”
Als je vraagt waar Nino het meest trots op is, komt het antwoord al snel: “De Castellers uit Villafranca! Het is me in 2017 gelukt om 150 Castellers naar ons eiland te halen en hen hier op het Prinsenhoofd een menselijke toren te laten bouwen. Een traditie in Catalonië, maar hier in Nederland zeker toen nog vrij onbekend. Die Castellers konden na een oproep een paar dagen logeren bij eilandbewoners hier, hartverwarmend. Het was zó’n mooi evenement…”
Hoofdpijndossier
Met wat minder plezier denkt ze terug aan de problemen waar ze tegenop liepen toen ze in hun tuin een buitenpodium en tribune gingen bouwen, een uniek podium voor Rotterdam. Het stuitte op bezwaren en er bleken ook niet de juiste vergunningen voor te zijn geregeld. Uiteindelijk zijn ze twee jaar bezig geweest om dat alsnog in orde te krijgen, een echt hoofdpijndossier, vond Nino. “Maar het was de moeite waard. Nu hebben we op het Noordereiland, uniek in Rotterdam, een prachtig tuinpodium met overdekte zitplaatsen en programmeren we er concerten, films met koptelefoons en kinderactiviteiten.”
Nu is het tijd geworden om te vertrekken. “We hebben mooie dingen gedaan, maar we zijn inmiddels een dagje ouder en toe aan iets anders. We gaan in Berlijn wonen, dichter bij een van onze kinderen. Bovendien een stad met veel cultuur. “En écht goede boekwinkels!” voegt Pieter Jan nog even toe.
Zaterdag 3 februari zijn ze vertrokken, op naar nieuwe avonturen. Het Noordereiland hebben ze in hun hart gesloten. “Het is de mooiste plek, we voelden ons er echt thuis en komen zeker nog af en toe eens langs.”
Nieuwe uitbater
Tante Nino als culturele hub blijft gewoon bestaan. Maaike van Liempt gaat de leiding daar overnemen, na een half jaar de kunst van Nino te hebben afgekeken. “Ik ben in Boxtel geboren en op 7-jarige leeftijd met mijn ouders verhuisd naar Nieuw Zeeland. Grappig, daar woonde ik 30 jaar op het Noordereiland”. Op latere leeftijd bleef echter Nederland trekken. Ze voelde zich zweven tussen twee werelden, waar hoorde ze nu thuis? Volgens een Maori wijsheid bepaalt de grond waar je vandaan komt wie je bent. Uiteindelijk kwam ze in 2012 ze met haar gezin terug naar Nederland en belandde na wat omzwervingen in Rotterdam. “Dat was thuiskomen. Ik groeide ook op in een havenstad, Wellington, en ben gek op bruggen. Rotterdam is heerlijk divers, multicultureel, het bruist er en er heerst een fijne ‘can-do’ mentaliteit. Het voelt nu alsof ik mijn hele leven op weg hiernaartoe ben geweest”.
Maaike is ook van huis uit kunstenaar, dus die wereld is haar niet vreemd. Ze zet de naam en de activiteiten van Tante Nino voort. “Wie weet kunnen we met Berlijn een kunst-uitwisseling doen, dan zie ik Nino en Pieter Jan ook weer eens, want die ga ik heel erg missen”.
Behalve het programmeren van allerlei optredens denkt Maaike na over nieuw te ontwikkelen activiteiten. “Bijvoorbeeld ook meditatie, creatieve workshops, theater, een buurtbrunch met live jazz en natuurlijk ook weer een Kinderkrant. Op Koningsdag wil ik staatsieportretten met kinderen organiseren”. Kortom: het bruist, ook bij Maaike.